Olmayacak Şeyler Şiiri - Orhan Seyfi Şirin

En olmayacak yerlerde karşılaştık seninle...
Olmayacak engeller çıktı, gecikti tanışmamız...
Düşünürdüm karlı dağların koynunda sonsuz mavilikleri.
İsmin çocukluğumun celladı idi, ışığım bilemezsin...
Ah! Akvaryum balığım benim; azgın ve tuzlu dalgalarda acı çeken.
Deliler gibi yanarım geçen zamana ah! Utangaç yağmurlarda.
Denizin özlemi ile çırpınan olta balığı yalnızlığım.

Olmazlıkları düşünme, deli tayım benim.
Zeytuni kısrağım, akça alınlım, dişi kaplanım.
En olmayacak saatte aramalısın, mutlaka, gizlice...
Bak biz, ikimiz, ikiden fazla ederiz iyi bil!
Tenimiz aynı kumaştan biçilmiş, bir mayadan hamurumuz.
Çeker aşk denilen girdap bizi derinlere görüşmesek de
Mesafeler erir alevimizden ayrılamayız.
Ara beni, güçlenmek için... Gizlenelim bütün kötülüklerden.
Ay ışığında parslar gibi derin yaralarını yalayan...
Susalım, sokulalım, cesaretimizi gömüp gecelerin koynuna...
Günahlarımızın mahmurluğu başımızda, şavkı gözlerimizde.
Tutacak olan bir gün ecel olsa da yakamızdan
Deli taylar gibi koşalım daha uzağa arzumuzdan.
Soydukça saflık tülünü gökkuşağı sevdamızdan...
Yalnız geçse de ömrüm, yapayalnız olmam geçti gülüm.
Nefes aldığını düşledikçe gök kubbenin altında.
Çalıverdim o ölümsüz, içten gülüşlü anını birden,
Pespembe bir alevdi tenime, tanıma armağanı...
Yapayalnız olman geçti senin de sımsıcak ceylanım.
Olmayacak şeyler bekler bizi en olmayacak!
İsyankar bir dik açı oluşturdukça cesur, onurlu alnımız.
Böyle gümbür gümbür vurdukça ateşten yüreklerimiz.
En olmayacak şeyler pusudadır şimdi.
Mayın tarlası gibidir geçecek dakikalar.
Olmayacak yerler, arzular, görmek için bizi sabırsızlıkla.
En olmayacak armağandır güzelliğe zeka, şiire yürek katman.
Ah! Olmayacak şeyler hatırlatman, hatırlatman...