Olmayabilirlik Şiiri - Haşem Baygümüş

farzet ki ellerinin değdiği bir denizden
içiyorum serinliği
gözyaşının tuzuyla gideriyorum ikindi susuzluğumu
çünkü ölmüş olacak akşama doğru
bütün balıklar

farzet ki gözlerinin dokunduğu tüm güzellikler yalan
tereddütlerimdeki olası med-cezir yalan
ay yalan, karanlık yalan
saçlarına ellerimle diktiğim bir kül çiçeği vardı
dal yalan, gri yalan
umut dizeleriyle başlayıp sonlarda bizi acıtan şiir yalan
şair yalan
avuçlarımda ömrüne biriktirdiğim tüm kelebekler
sesimin en günahsız tonunda ötüşen serçeler
gökyüzüne kurduğumuz hayalden merdivenler
onur savaşı veren yürekliler
farzet ki ölmediler...
fakat dinlediğim bütün masallara inanmak istemiştim
sabahsız sözcükleri uyandırmadan
kuşların şafağına cümleler dizmek
şiiri ufaltarak söylemek istemiştim aşiyanlara

farzet ki sesim güzel
ve ruhuna notalar dokunduruyorum kırık aynaların
bir şans daha verilmiş ve iyiye kullanıyorum bu defa
aynalarda kendimi görebilme ihtimalimi
kumdan hanelere sığınıyorum nicedir
nere gitsem alelade bir yıkıntı
nere baksam çöl dekoltesiyle susuz bir deniz
kabul et, bu defa telafisi yok kayıpların
ziyadesiyle incindik biz

farzet ki ölmediler
rızalarını alıp mezar taşı giydirdiler
ve onlar, hiç geri dönmediler...