Sen yeter ki, gönül kapısını, aç bana,
Sana divane mecnun olmaya, söz olsun.
Sen ki, gökyüzünde süzülen telli turna,
Seninle yaşayan an olmaya, söz olsun.
**
Sen yeter ki, kumru ol, yuvamıza konan,
Uçabildiğin alan olmaya, söz olsun.
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta