Olmaya Deccal Çıka

Şen güne zehri döken, kem gözü yeremedik.
Her kulu evlâ sanıp,doğruyu göremedik.
Başları taş olalar, kurt gibi dalıverir,
Serveti elde tutup devranı süremedik.

Mektebi ters çıkanın, çarkına düşe durup,
Geçti bahar zamanın, fırsatı ne diyesin?
Bir sürü loş kafanın, haddini veremedik.

Oldu ki zevk bulasın ardına ezâ peşin...
Şansa da set vuranın bendini seremedik.

Bin defa vah edesin bir kere tabu yıkan!
Olmadı şâd olmanın resmine giremedik.

Gün ola dostu seçen, arsıza riyâ eden,
Sır vere, pul vermeyen, cin leşi küremedik.

Olmaya Deccal çıkar, ahlâkı hebâ eder.
Uymayan çulsuz yatar,dersine varamadık?

Kansıza yüz mü verek ranta beli mi dönek?
Kum gibi salya sülük dışkıda töremedik

Tek güne yüz dert bulup, kahrını çekedurup,
Bir günü ibret tutup, zevk ile deremedik

Ay yüzü merhem sanıp, sol yana up,
Bin belâ birden bulup, bir bûse göremedik.

Bin kere sevdasının kahrını çölde döken!
Gül yüze yüz sürmenin zevkini deremedik.

Geçti bahar zamanım ömrü de zâyi sayam,
Goncaya dalma ne gam çiy bile giremedik

Kabrine boynu bükük, hasreti sular idik.
Ahrete sordu ulak, ahvale eremedik.

Ey câna yasta kalıp tek sana doyamadık.

Ahvâli böyle yazıp, lâf bile düremedik.

Temmuz -2008
http://www.edebiyatdefteri.com/atolyeler/atolyedetay/12/ozlesim-toplulugu