bu suskunluğun tam ortasında
“kendi buruk kanımı içtim”
kendime hiç acımadım kendimi vurdum
hep kendime iç denizime aktım durdum
acıya dair ne kadar ne varsa yüklendim
yüküm kendimden o denli ağırdı
Yağmuru seviyorum diyorsun,
yağmur yağınca şemsiyeni açıyorsun...
Güneşi seviyorum diyorsun,
güneş açınca gölgeye kaçıyorsun...
Rüzgarı seviyorum diyorsun,
rüzgar çıkınca pencereni kapatıyorsun...
Devamını Oku
yağmur yağınca şemsiyeni açıyorsun...
Güneşi seviyorum diyorsun,
güneş açınca gölgeye kaçıyorsun...
Rüzgarı seviyorum diyorsun,
rüzgar çıkınca pencereni kapatıyorsun...
neyi ne kadar iyi yaptım bıraktım üstü kalsın
bencillik deryasında eserken çölde kum fırtınası
denize düşmüş ağacından uzak kırık bir daldım
yaşam üstü kalsın değil miki...iyi bulmuşsun hocam......üstü çok bilenlere kalsın...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta