Olmasın Mezarım Şiiri - Mehmet Zafer

Dertler aldı başını,fizana yürüdü
Tükendi umutların vadesi,çürüdü
Aranıp sorulacak hatır bırakmadım
Umut dolu gözlerimi matem bürüdü

Yıkılsın dünya, temelinde taşım mı var
Kurusun pınar, dökülecek yaşım mı var
Olmasın ıssız ovalarda serili çulum
Açsam çıkını,yenilecek aşım mı var

Ölüm geldi sonunda,yapıştı yakama
Kendim tuz bastım,kanayan yaralarıma
Deyin ki alıp başını da gitti buralardan
Öldüğümü sakın söylemeyin anama

Aşka heveslendim,felek verdi dersimi
Yitirdim izleri,kim bilecek adresimi
Kaybolup gidiyorum akıntılar arasında
Yangınlarda kaldım,bulamazlar resmimi

Koca dünya gün gelir işte böyle küçülür
Coşkun deli gönüller bir bir yasa bürünür
Öykü olur kalır hafızalarda sevdalar
Adaleti yok feleğin,kefensiz de ölünür

Toprak kayıyor ayaklarımın altından
Haydi durma felek, al canımı alacaksan
Bıktım insanlardan,kimseye etmem hoşçakal
Olmasın mezarım,sal ummana salacaksan