Olmasın Şiiri - Enes Ünbal

"Dudaklarıma ilk dokunan kadın!
Dün burada gökyüzü ağladı,
Terminale yakın bir yerdi hani,
Beş sene öncesi,
Şehvetle dokundun dudaklarıma.
Dudaklarım parçalanmış et parçası,
Dudaklarım kan,revan ah!
Erik ağacının altı hani,
Yapraklarından süzülen yağmurun saçlarına değişi.
Bugün burada yine yağmur var,
Senin olmadığını bile bile daha bir sert vuruyor zemine.
Yıllar öncesinde ki kadar şaşkınım bugün,
Dudaklarımdan değil bu kez şaşkınlığım.
Tam beşinci senesini yaşıyor erik ağacı ayrılığın,
Artık bu şehrin yabancısısın ne acı,
Beni içinde bitiremediğini ikimizinde bilmesi garip,
Bilirim ikimizde özledik erik ağacını...
Senede bir giderim en az için rahat olsun,
Sensizliğin mumunu yakarım yanı başıma,
Ortalık yangın yeri ortalık alev...
İsmimizin baş harfini ve
Hatta ortada ki kalbi silen yağmurlarla beraberiz,
Birazdan beraber bir sigara yakacağız,
Söndürmeyecek söz verdi bu kez...
Evinizin önünden geçeceğim birazdan,
Soldaki ilk kat, belkide bu yüzden solu sevişim,
Yoksun bilirim!
İstanbul'a düşmanlığım bu yüzden
Ey bir başkasına ait ''KADIN''!
Seni aldığı için değil,
Yanına birini kattığı için
İkinizi aynı eve kilitlediği için..
İstanbul'da yağmurların yağmasın sevdiğim,
Erik ağaçların olmasın!
Bileklerim parçalanmış et parçası,
Bileklerim kan, revan ah!