Olmasaydı Oldu İşte Şiiri - Selim Kara

Olmasaydı oldu işte,
Üç onluk olduk daha farkına varmadan,
Elma şekerimiydi en son elimizdeki misket mi tadına bile varmadan.
Pazar gecisinde ödev yetiştirdik.
Olmasaydı oldu işte,
Sivilceyi nasıl sıksamda yüzümde başka yerlerde açmasa savaşını verirken aynada, manitanın omuzuna elimi nasıl atarım planları yapıp durduk.
Olmasaydı oldu işte,
Alkolün bir gece yarısı gençliğe nasıl nağra attırdığını herkes bilir.
Olmasaydı oldu işte,
Manitanın sokağında o kara,o ayaz,o eksili bir Edirne gecesinde,
Burda bu saatt ve bu soğukta ne işimiz var diye sorgulamadık bile...
Olmasaydı,oldu işte.
O rüzgar kopardı uçurtmamın ipini,gözlerimin önünde kayıp gitti öylece.
Kayıp gitti ama o rüzgardı yine uçuran herşeyini.
Olmasaydı, oldu işte.
Toplamış olduğum tüm misketler ağırlıktan kopan poşetin altındaki ızgaralardan karıştı yağmur sularına,
Su tanesi gibiydi sanki her biri,
Renkli hayatlar, akıp gitti,
Kim bilir nerde bitti.
Olmasaydı,oldu işte.
Bisikletimi aldığım ilk gün patladı tekerleği,oysa ikinci turu atma hevesindeydi ruhum,çocukluğum.
Solmuş bir çiçek gibiydim, önümde duran su, bisiklet.
Olmasaydı, oldu işte.
Yakalayamadın hayallerini sen kaçarken gençliğinden ve çocukluk öyle büyüktü ki geçmişinde,
Olmasaydı oldu deyişlerin umarım hafif bir tebessüm oluyordur şimdi Gözlerinde gözlerinde.