Olmanın Nabzı Şiiri - Sinan Bayram

Taşın sessizliğinde sorulmamış bir soru var:
Varlık nedir, ve ben kimim onun içinde?
Sanki her nefes, unutulmuş bir yankı,
Bir çağrıdır, hiçliğin dilinde.

Erime — belki de dönüş değil,
Sadece katı benliğin çözülüşüdür zamana.
İnsan, kendi ağırlığını terk eder,
Çünkü “orada-olmak” artık bir sınır değildir.

Aşk, ontik bir olay değildir burada;
O, varlığın kendini ifşa etme kipidir.
Senin gözlerinde parlayan anlam,
Benim değil — Varlığın kendisinin ışığıdır.

Hiçlik, yokluk değildir insanın dünyasında,
Bilakis, varlığın açığa çıkış zemini,
Bir sessizliktir, düşüncenin öncesinde,
Benliğin eriyip saf “açıklık”a karıştığı yer.

Ve ben — adımı unuttuğum bir anda,
Kendimi değil, olmanın nabzını duydum:
Her şey eriyordu, ama hiçbir şey yok olmuyordu;
Çünkü “olmak”, zaten erimekti.

Sinan Bayram