Olmaması Umulan Bir Yazı

Aslında bir düzyazı olan bu metni sadece basit bir şekilde mısralara ayırdım. İyi okumalar...

Hani dost vardır bir,
Bir de arkadaş...
Arkadaşlar çoktur fakat dostlar bir tanedir,
Koca kalabalıkta bir tanedir onlar...
Onları görürsün mesela metrelerce öteden.
Hatta,
Öyle uzaktan görürsün ki...
İçinde de bir tanedir çünkü onlar.

Kalkarsın çay içelim dersin bir gün,
"Tamam," der o sana...
Ardından planlar hazırdır, bozulur.
Çünkü dosttur yanındaki,
Plansız eğlence bulunur.
Bir "birazdan" vardır anlaştığınız
Ve gelir, çatar...
Çaylar masada,
Vakit bolca...
Ama ortada yoktur dostun.
Masadaki eksikliğini hiçbir şeyin dolduramayacağı
Dostun yoktur...
"Nasıl olsa kalabalıkta parlar," dersin,
Bakarsın ama nafile, ışık sönmüştür artık.
Şekeri masadan alırsın ve...
Ve çayını içersin.
Yine de masadan kalkmazsın, inanıyorsundur.
Soğudukça o çay tazelenir.
Çünkü önemlidir o çayı karıştırırken çıkan kaşık sesi...

Öyle ki sesini duyarsın bunu düşündüğün anda,
"İşte geliyor," diye bir düşünce geçer ama
Nafile...
Onun oturduğu masaya,
İnsanların övgülerle boğduğu yere bakarsın.
Tam oradadır ve sen artık onun için "dost"sundur...
Sözde.
Hayali.

Kaskatı kesilirsin baktığın an...
Tam çayını yenilerken...
Ve su akmayı bırakmaz,
Masanın ucundan yavaşça iner,
Bacağını yakar...
İnsanlar dalga geçmeye başlamıştır seninle.
Hatta dost dediğin kişi bile.
Geçer masaya oturursun,
Acının geçmesini bekleye bekleye...

Ardından son kez çayını tazeler ve kalkarsın masadan.
Yakılmış.
Yıkılmış.
Bitik.
Ama kapıdan çıkacakken tam ışık belirir,
Rengi biraz değişiktir.
Yine de sana doğan bir ümittir.
Çayı yenilemeye devam,
Beklemeye devam.
Şeker yoktur masada sadece bir sebepten...
O getirecektir şekeri.
Ama ne kendisi gelir, ne de şeker gelir...
Kalkarsın masadan,
GİDERSİN.

Bu yazı çıktı çıkalı çayımı şekersiz içer ve hala beklerim şekerin gelmesini...