Olmamaklığın...Çıplaklığım

''zehir olan kadehine doldur beni
senden gayrı yar seversem öldür beni''

/ellerim titrek
kırk beş dakika önündeyim zamanın/

oysa sana kırkikindi yağmurları getirmeliydim.
mavi papyonlu muavin uykusuzluğu.
bütün denklemlerin içinde soluksuz kaldığında;
bütün hayat kanallarımı üzerine açmalıydım.
ilk yağmurlarda ben ıslanmalıydım.
ilk kurşunu ben hissetmeliydim.
ilk yenik ben olmalıydım.
sana sancılarımı açmalıydım
ve yürek vestiyerimin kapılarını.

/içinden bir cennet çıkar bana
ve aşkından bir çınar gövdesi/

çiçekçilerin önünden geçiyorum.
çocuklar taşa tutuyor beni.
ne vakit gözlerini hatırlamaya kalksam İstanbul yürüyor üstüme.
sokak cinayetlerine karışıyor adım yokluğunda.
sebebi ben sayılıyorum sokak yangınlarının.
kadınlar günahlarıyla geçiyor kapımdan.
her an sana sığındığımı
bilmiyor kimse.
çokça makarna yapıyorum hiç sevmediğim halde,
sırf sen seviyorsun diye bolca sos döküyorum üzerine.
ellerimi kimseye göstermiyorum.

/iki mum yanıyor
iki ceylan ağlıyor
iki köpek uluyor dışarıda/

içime uzandıkça uzaklığının varlığı
bir kuzgun hırçınlığında kelimeler dövüyor içimi.
her an sana yol aldığımı bilmiyor kimse

nehrin öbür kıyısındayım şimdi
rüzgar sürtünerek geçiyor gövdeme.
ellerimi saklıyorum ilkin ve sonra gözlerimi.
birazdan yağmur yağacak ve bir yanım sana düşecek.

/sana ait yanlarımı çoğaltıyorum
beni tut
beni her şeye rağmen tut/

ey yar!
karanfillerle başlıyor ayrılık
boşluğa değiyor önce duvara çivili hayalin
sonra bir derviş edasıyla eğiliyorum yüreğine
sonra gitmeliyim diyorum
meğer gitmişim

2005 –İstanbul