Aşkımızla birlikte açıyor ağaçlar yaprak,
Sevda yolundan dönenin adı olsun korkak.
Kim olursa olsun hiç önemli değil,
En son durağıdır canlılara can veren toprak.
Kibirle yürüyenden şikayetçi olacak yer,
Helal çalış dökülsün daima alnından ter.
Sev sevebildiğin kadar insanı yaradan dan ötürü,
Mert ve cömert ol gönül sofranı ser.
Fani dünya nimetlerini etme kendine bar!
Aksini yaparsan mezarın olur sana dar.
Yardıma koş Lokman Hekim misali,
En güzel sevdalarla en derin yaraları sar.
Sen,sen ol atma hiç kimseye taş!
Olacaksan sevda meclislerinde ol bir baş.
En saf sevgilerle yak sevda meşalesini,
İnce ele, sıkı doku ki dibin olmasın yaş.
Dürüstlük hırkasını giyelim kurda kuşa olmadan yem,
Nefsimizin kötü arzularına vuralım çelikten gem.
Düşüp kalkmayan bir Allah tır yalnızlık ona yaraşır,
Sıratı müstakimde olmalıyız her halı karda daima cem.
12/09/2007
Kayıt Tarihi : 14.9.2007 11:50:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
hece vezni ölçülerine biraz daha riayet olursa dah hoş olacak kanısındayım.
selamlar,hayırlı çalışmalar.
TÜM YORUMLAR (1)