Olmalıydı Şiiri - Zerrin Aynaoğlu

Sakil acılarım olmalıydı.
bir Orhan Gencebay kırkbeşliğinde
feryat ve figan ve canhıraş
içki, hap, cila vede kusmalıydım gece yarısı
olmayan benliğimi arabanın camından,
sıfırlamalıydım hesap defterlerini hep yeni baştan.
gecelere yeni baştan saydırmalıydım yeni yalanları,
hafızam boş bir ilaç kutusu çekmecede
dijital alarmlar verdikçe basmalıydım kalayı.
Sevip aldatmalıydım. Vermeyip kaçmalıydım.
Yemeliydim çocuklarımı. Babamı dövmeliydim.
Hep yeni baştan döşenen evler olmalıydı hayatımda,
her rolü oynayabilmeliydim, uçsuz bucaksız sahne
dönmeliydi her düğmeye bastığımda kahpece,
bol kepçe ideolojilerim olmalıydı tel dolapta
örtü değiştikçe sürmeliydim en yenisini.
tüy dökmeliydim her rejim değiştiğinde.
yeni derimi yalayarak parlatmalıydım
oynamalıydım kaderimi en üst basamağa
bir çanak yalağı olmalıydı gülümsemem
önümü iliklerken büyüklerimin takdirine.
Yani bir adım kalmıştı da deli gönül
Cumhurbaşkanlığı Kültür ve Sanat büyük ödülüne
Fıtratından bildim eşyamın tabiatını,
kahkahalarla güldüm yine halime.