Olmalısın Şiiri - Servet Zeyrek

Koptuğunda kızılca kıyameti ruhumun
Beni kurtaracak el olmalısın

Dönse bile bütün herkes sırtını
Bana dönecek yüz olmalısın

Bulamadığımda bir kuru ekmeği dahi
Gönlüme ekmek, aş olmalısın

Unuttuğunda herkes beni
Beni hatırlayan sen olmalısın

Yanlışım olursa, yanılırsam eğer
Yazdan sonra gelen, güz olmalısın

Kurursa ellerimdeki bütün çiçekler
Bana sunulan en taze gül olmalısın

Kulakları duymayan ihtiyar dahi olsam
Bana sevgiyi anlatan söz olmalısın

Yanılırsam, göremezsem doğruyu
Bana herşeyi gösteren göz olmalısın

Şaşırırsam, dönersem doğrudan
Beni menzile ulaştıracak yol olmalısın

Bunaldığımda, düştüğümde zifirilere
Beni çekip kurtaracak, kol olmalısın

Hatam varsa, yanlıştaysam, günahkarsam
Yüzüme patlatacak tokatı el olmalısın

Darlandığımda, ihtiyaç duyduğumda sana
Gamı, kederi alıp götüren yel olmalısın

Ömrümün her anında, her yerinde hayatımın
Gönlümün baş köşesine kurulacak sen olmalısın

Ne hissettiğimi anlayan, konuşabileceğim
Beni benden iyi tanıyan ben olmalısın

Sevgini anlatmada bana, aşkını hissettirmede
Bendini zorlayıp aşan tufan, sel olmalısın

Yalpaladığımda belki, yere düşmek üzere olduğumda
Elimi her zaman uzatabileceğim bel olmalısın

Ahlaksızlığa, riyakarlığa, günaha
Tedavisi mümkün olmayan kel olmalısın

Öyle iyi, öyle güzel, öyle candan olmalısın ki
Ömrümde hem ilk, hem de son olmalısın
Ama her daim benim olmalısın