Olmalı Sonbahar Hüznü... Şiiri - Nuran T ...

Ayrılmışlıkların korkularında isen alacakaranlığında sabahın
yüreğin çığlık çığlığa fırlıyorsan
Gökkuşağı rüyalarından
Güneşe hoş geldin diyebiliyorsan alkışla
Türkülü yüreğinin elleri uzanıyorsa sessizce,
gizemli bir huzursuzluğun içinde fışkırıyorsa umudun
çöl fırtınaları yastığında pervane,
her kum tanesine dokunuyorsa şefkatin
Serap görme uğruna uzanıyorsa bedenin
kum dağlarına…
Biteceğini bilerek en zirveden salınıyorsan yeşilin en cazibine
Anılarında tazelenmeyi beklemişlik inancı.
Şimdi aşk zamanıdır...
Ve olmalı aşkın ilkbahar ateşi...

Kuşları, güllere nağme yaparken yakalarsan günkızılında
Seher çiğlerinde tanımadığın yüzlerle
tokalaşır, selamlarsın yaban bülbülünü
Çiğ varsa ürkünçle çektiğin parmaklarında
Ve gözlerinle tamamlarsan erguvani damlaları
O zaman anlarsın
Sonbaharın ilk nağmeleri
Aşkın can çekişi
puslu camlarda...
Ve olmalıdır sonbahar hüznü... Bazen

gözlerinde okyanusun dibine düşüyorsan
dahasına inme telaşıyla
sırtında serin bir ürpermeyle
yakamozlara şükürler ediyorsa ellerin
Ayalarında çiğ arzusu, yangını
en mahrem dokunuşlarda saklıysa tenin
şimdi sevişme zamanıdır.
Ve olmalı merhabanın hüzün özlemi...

bazen gitmeyi de bilmek lazım...
Acıyı davetlemek ömrüne
kırk yıl değil belki ama..
özlemin terasında demlenmeli, bakış ufukta
Ve olmalı gelmelerin sancılı bekleyişi...

(Van-2011)