Olmakta Olmadığım Halde...

Çoğunu olmakta olmadığım halde
Olma kalıplarının bunaltısıyla yaşıyorum
Bir çok sıkıntı zaten düşlenerek yaşanır

İnsan modellere göre düzenler kendini
O modelleri yıktığını sandığı yerde bile
Duyumsarsın kalıbı
Yaşananlara bir ucundan da olsa
Kanalize olduğunda
Olmak istediğinde...
Evinde oturmak mümkün değildir
O zaman kaçış çizgisi hiçbir yerde
Duyguyla düşünüş çizgisinin kesiştiği
“Sahte” oluş düzleminde

Aşk en büyük yanılsamam benim
Kalıbında eriyip gittiğim
Kaynaşmanın fokurtusunda geçiş-genliğin buğusundan
Akışın kalıplarını hissedemediğim...
Aşk seni bu yüzden bu kadar çok seviyorum
Ben aşkı, ölümüne, yaşamak için zaruri görüyorum
Kalıpların geçişgenli en yücesinde
Yaşamsal itkilerimi atılımlara dönüştürdüğünden
Benden uzak olsa da
Asla sahiplenilemese de...
Sana karşı sınırlanmak
Bu yüzden bu kadar koyuyor
Vuku buluşuma
Hissedişsel oluşumuma

04 Haziran 2001 - İstanbul