..
Görülmüş şey değildir
Vefalı insanın
Vefasıza yarandığı..
Gönül
Yangın yeri, olsa da!
Güldeki haset kokusu bitmez
Vefanın' başı kumda,
Duymaz görmez bakar kör
Garip bir hayat yolcusu...
Bir kahvenin hatırı,
Kırk yıllık hasret olunca!
Vefasızın fılıldaklığı
Düşünülürmü' hiç....
Arkadaş dediğinde!
Adı Vefa
Soy adı vefasızlık
Olmamalı iki kelam etmeye..
Daracık bir alanda
Top sektiren öz güven
Sırtında akrep misali vefasızlık
Ardında peş peşe İniltiler,
Dar alan çelikten zindan!
Sanma vefasızlık duyulmaz.
Duymaz kör olanlar
Görmez gece yolcusu!
Ama duyar Şair yüreği' susar;
Susar ya;
Çaresiz çıkmazda sanırlar,
Başlar suskunluğundan beslenmeye vefasızlar...
O son an
Boğazımda yumruk olur
Kör bir düğüm
Yutkunurum gitmez
Dudağımda söz boğulur
Ki bu vefaya;
Son zulmü olur vefasızlığın:...
Anladım'ki;
Vefa / İst Fatihte Bir semt adından başka bir şey değilmiş....
Abdullah Oral / Ozan Vurguni..
Kayıt Tarihi : 30.1.2020 19:21:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!