Olmak, Sonrada Doğmak Ve İlk Mürebbiye

İnsana bölünmek artmak insan insan ve nefes nefes solumak hayatı. Yaşama dair ümitler beslemek,birden fazla can için tek atan kalp olmak,dünyanın kirletmesine meydan vermemek için canları canından can olanları, doğdukları gün ki kadar masum ve arınık büyütebilmek günahlardan.Anne olmak –kalkan olmak, Anne olmak – hiç olmak. Hiçlikte çoğalmak ve sonsuzluğun tükenmezliği ile varlığı zengin kılmak.
Toprağın mümessilidir onlar. Her renkte çiçek bitiren toprak gibi siyahı, beyazı, kumralı,sarışını, çekik gözlüsünü, buğday tenlisini…türlü türlü suretlerde batınlarındaki yavrularını arza salıverirler. Allah fezaya dünyayı,dünyayı da sanki annelerin içine yerleştirmiş.tohum toprakla kaynaşınca, güneş ziyasıyla,yağmur suyuyla arz vitamin ve minerallerle koşuverir imdada.Her şey birlikten kuvvet doğar sırrınca vazife başındaki bir nefer gibi varlığın devamı için ol emrine itaatkar kılınırlar.Her şeyin kendisinin hizmetine sunulduğu insan oğlu da bu tabiattaki dengenin işleyişinden nasiplenir, en aciz olduğu anlarında Allah, hizmetkar tayin eder anneleri .Onlara merhamet yüklü duygu kodlaması yapılmış ve bezmeden usanılmadan sevgiyle yetiştirilmiş yavrular.
İlkleri yaşarız onlarla,ilk nefesimizi ilk rızkımızı ilk suyumuzu dışarıda bizi bekleyen dünyadan gelen ilk sesleri,ışıkları anne karnından tenimize değen dokunuşları …belki oradaki saadetlerinden vazgeçememenin elemiyle yeni dünyaya açtıklarında gözlerini yaygarayı koparıverirler bebekler..Kimilerimiz hala fetus olduğumuz dönemin endişesini taşımıyor muyuz? Ölünce bir başka hayatın olmadığı endişesiyle mevcut yaşamın elimizden alınacağı ana kadar dünyanın sefasını sürmek,bir başka hayat bir başka dünya fikrine safsata deyip geçmek …hep göz kafesinin aklı iknasıdır.Oysaki göz, sınırın ötesini de görebilecek kapasiteyle yaratılmıştır kalple de bakabilmeyi öğrendiğinde …
Ve olma sonra da doğma kıvamındaki insanın ilk mürebbiyesiyle bitirelim sözü “Ana gibi yar, vatan gibi diyar olmaz” diyenlerin dudaklarında yücelirken analar, ruh ve kimlik terbiyesinden nasibini alamayanların öfke anında sövülen bir varlığa dönüştürüvermesi anneleri ve
“ ana olacağıma taş olaydım “ yada “ evlat diye bağrıma taş bassaydım “ sitemine,kahrına sebep olanlar sorarım size kimdir analar? …”Kadın düşerse alçalır beşer “der Tevfik Fikret.Baş tacı edilesi, ayağına cennet serilesi annelerimizi ve o payenin adaylarını ey insanlık! yüceltin annenizi ve istikbalinizi.