4 Ağustos 1999 - Eskişehir
Bunca zaman aldım ölümü kendime yakışıtırdım.
Ama aşk kadar batmadı göğsüme.
Bıraktım kendimi her şeyim onun olsun
Onsuz olmak mümkün değil,
Onunlayken candan olmak.
Düşününce çocukluğum geliyor aklıma
O güzel, parlak zamanlar.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta