Olmak Şiiri - Ferhat Kömürcü

Karış karışabildiğin kadar
Yaşamın telaşına
Yoksa olamazsın
Olamazsın
Çıkmadan damlara
Koparmak için meyveleri
Güneşi selamlamadan,
Kuşları, mevsimleri.
O güneş ki
En az annemiz kadar
Üzerimizde hakkı var.

Bir kadın
Yüreği, gülümsemesi, gözleri güzel
Aç bak inanmıyorsan
Aç bak kalbi çocuktan
Çocuk ki henüz yeni çıkmış dişleri güzel.
Ve burnunda kadıncağızın,
Tüten bir parça reyhan.
Şayet ölürse koklayamadan
Olamazsın

Olamazsın.
Görmediysen öfkesini toprağın,
Ekmediysen henüz bir fidan
Bir gün bile yaşadıysan
Olamazsın.
Duymadıysan sesini sessizlerin,
Düşmüyorsa içine ateşi,
Koca öküzün inlemesi
Olamazsın.
Gülümsetmiyorsa seni kediler,
Okşamadıysan başını bir köpeğin
Olamazsın.
Sızlanmıyorsa için
Hapiste haksız yere yatan
İnsanlarımız için
Olamazsın.
Yani İnanmadıysan
Yaşama ve hürriyete bir din gibi,
Yeşermediyse kafatasının içinde
Koca bir elmas gibi vicdan,
Olamazsın
Yahu olamazsın işte
O-la-maz-sın
50 değil 100 değil 1000 yıl bile yaşasan
Ne yazar
Avuncundaymış da
Düşürdün düşürecen yüreğini gibi
Sevmediysen bir güzeli,
Bahtiyar
Olamazsın.

Ve yine
Genç arkadaşım!
İyi bir baba gibi
İkna edebilseydim seni
Keşke…
Yemyeşil ve çocukların ölmediği
Bir dünyaya
Ve bunun için dövüşmeye