Olmak Şiiri - Hakan Karaduman

tren rayları arasında biten talihsiz çiçek
iki ses arasındaki koca uğultu
evrene serpilen tohum; sahipli, olacak

-biletler ezelden rezerve
karanlık ruhlar evinde-

saatler; gölgelenir;
gelirken yanında getirdiği en gereksiz şeydir.

sonsuz kapının kızgın topuzu yapışır eline
açılır kapı;
alev patlamaları yüzüne

olmak: utanç denizinden karanlığa budanan
akarken tüm yollar önünde
ak sütün damlasından döllenip toprağa düşünce

bir rahimden doğmaz, binlercesine ekilir tohumu
mihrabın titrediği gece, birleşirler, azgın
tümlenince başlamıştır doğumu

olmak: süreğen, genişleyen, dolmayan kese
olmak, kesesiz, cepsiz, hecesiz,
olmak, çürümeye en yakın...
çaresiz.