Güneş değil güzelim, Güneş değil,
Aşkımız yok etsin istemiştim karanlıkları.
Kar beyazlığında soyunan duygularımın sesi
düşsün istemiştim yüreğine.
Sigaram değil, dudakların olsun istemiştim,
Volkanlar gibi dudaklarımda infilak eden.
İçerken sevda pınarlarından aşkını kana kana,
Dinsin istememiştim susamışlığım aşkına.
Olmadın, olmadın olasılıklar içinde bahtıma çıkan.
Tutunamadım yüreğine, zemini kaygandı aşkın.
Yıkıldım yıkılmışlığımın üstüne.
Oysa ben Ay olmalıydım sense Güneş,
Tutulmalıydık semalarında aşkın.
Ve karanlığın kuytularına gizlemek için efkarımı
Bıraktım kendimi gecenin kollarına.
Dolaştım şehrin sessizliğini anıların kucağında.
Gösterdi dağların ardındaki günün gözü kendini.
Üşüdüm üşümüşlüğüne sabahın,
Sen gözlerime doğmayınca.
Takıldım saatlerin kancasına
Gidiyorum senden ümitsiz.
Kayıt Tarihi : 21.4.2020 21:27:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!