Çocuktum sen hiç yüzüme gülmedin
Sevgini aradım ama bilmedin
Yağmur oldu gözyaşlarım silmedin
Güvendiğim bir dağ olmadın BABA
Her fırsatta gözün dışarda oldu
Boynu bükük yavruların bak soldu
Ömrün bizlere ihanetle doldu
Övüneceğim çağ olmadın BABA
Doğdum büyüdüm geldim bu yaşıma
'Hamdım piştim yandım' ben tek başıma
Baba varlığını özledim ama
Rüyalardaki bağ olmadın BABA
Uzakta yaşadın uzakta kaldın
Her zaman başka sevdalara daldın
Unuttun bizleri ve yalnız öldün
Benim için hiç sağ olmadın BABA
04.03.2007
Kayıt Tarihi : 7.3.2007 12:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiir benim yaşam öykümün en buruk bir dönemini yansıtır.Babam yanımda iken bile benim babam hiç olmadı.Hani son zamanların moda terimi 'Fizyolojik Baba' var ya işte öyle bir şey...İhanetin vurdumduymazlığın, duygusuzluğun kol gezdiği bir abide... Hani Vahşi doğada bir çok canlıda Erkekler Dişilerle belli mevsimlerde çiftleşir ve sonra çeker giderler. Doğan yavrularla sadece dişiler ilgilenir. hatta o yavruların dünyaya gelmesinde rolü olan o erkek canlılar eskaza o yavruları görürlerse kendilerine kahvaltılık yaparlar. Ne yazıkki İnsanlar arasında da bu örnekler var. Gerisini ne siz sorun ne ben söyleyeyim
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!