Olmadık Şiiri - Sümeyye Batu

"Eyvallah" dedi kadın.
Başka çaresi kalmamıştı artık..
Son sözüydü bu.
Yalan olan herşeyin son bulduğu yerdeydi.
Güven bitmiş, ömür bitmişti.
Geriye sadece vefasız,nankör bir adam kalmıştı.
O güzel hatıralar bir bir yerini aldı.
Kimisi dolaba, kimisi sandıklara,
Kimiside alev alev yanarak kül oldu.
Buraya kadardı işte.
Böyle son bulduk bizde..
Bitmesi gereken bir hikayeydi diyerek
Avuttum kendimi.
Olmadı, avunmadı bu yürek.
Hatıralar gibi yanıp kül olmadı.
Hergün beynimi kemirdi,
İçimi yiyip bitirdi..
Kaybettiklerimiz bir zamanlar canımızdı.
Şimdiyse canımızı okuyan..
Parçalandık kardeşim.
Kıyamam diyenler tarafından,
Gün gün yaralandık.
Eksildik kardeşim, yarım bırakıldık.
Karşılığını alamadık bu sevdanın.
Nasip demek düştü bizede.
Kadın sustu.
En iyi yaptığı şeyde buydu, susmak.
Adam hiç birşey olmamış gibi davrandı
Yarım bırakmamış, kadının kalbine girip birşey olmamış gibi..
Bu muydu aşk dedikleri ?
Önce "seviyorum" sonra "gidiyorum"
Öyle ya herkesin haddi değildi adam gibi sevmek..
O yüzdendir bu gidişler, sevmeyişler.
Önemsediklerimizin takındığı haller.
Plak durdu, adamda sustu kadın gibi..
Kalmadı geriye bir şey.
Bitmişti.
Gereken yapıldı.
Zorla kalbe gömüldü giden.
Gitsin. Yaşanmamış gibi gitsin.
Değer miydi, değmeyenlere değer vermek ?
Hata ettik çok severek.
Ziyanı yok kaybedişlerin,
Mevsiminden önce açmışız diyelim.