Yarınlara, gözüm kapalı yürüdüm
Yaşamadan, hayatın sonunu gördüm
Bu yara ile çok dirildim öldüm
Sanmayın ki ben, gençliğimi gördüm.
Aşka bulaştı, köz oldu kalbim
Kaybettim kendimi, affetsin rabbim
Çok fazla düşündüm, uyuştu beynim
Soluyor yüzüm, bak sarardı rengim.
Sonuna vardım ömrün, kalmadı yaşım
Birkaç kişi sırtında, taşındı naaşım
Güneşin batışına, verildi başım
Başucuma dikilecek olmadı taşım.
Hikmet Şavran
Kayıt Tarihi : 25.8.2024 07:40:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!