Olmadı Hıyar Şiiri - Ümit Alphan

Olmadı ayrılık bu natamam.
Kanser,hasta bedenimi,
Kendini sana benzetip sarmışken.
Dikenli kuş tüyü yatağımda,
Dişlerimin etinden ayrılarak gülerken.
Dudaklarım çöllerin gerçek serabı.
Koca olmadan seni sevmişken...

Olmadı kadere boyun eğen.
S.ktir deyip aşka küfreden.
Daha hafıza kartını beyne takmadım ki.
Ben ölmeden nereye?
Soysuza senin adını daha vermediler ki.
Bozulurum tamirciye inat,dön geriye.

Olmadı yemeğe et koyulmadı.
Kalbim senden kesilip kuşbaşı yapılmadı.
Tuzu,şekeri zaten sevmezdim.
Üç beyazdan uzak dur dedi doktor.
Anlamadım sendende mi?
Keşke sevdiğim esmer olsaydı.
Şeker misali esmerinde küp olanı var mı?
Varsa da senden tatlı mı?

Olmadı yakışmadı o giysi.
Ucuz bir şeytan kostümü.
Tamam melek değilsin de,
Eskilerden hatırlanan şarkı sözlerinde,
Minik bir çocuk kal!
Hayvanat bahçesinde kafes gerisinde.
İnsan tanıdım ben seni sokakların orospu köşesinde.

Olmadı daha o hikaye henüz romanlaşmadı.
Başladı kitabı yazmaya aksi yazar.
Yarımda kalmadı,hiçte tamamlanmadı.
Beğenmedi sanatı ticarete dönüştüren yayıncılar.
O kadar sıradan sandılar ki,
Aşkımızı anlayamadıklarından kıskandılar.
Yaşayamadılar ya, huysuz köpekleri de susturdular.

Olmadı işte.
İyi ki olmadı.
Büyümedi, bostanı içimde sana olan aşk.
Suyu dudaklarında,gübresi bakışlarındaydı.
Büyümedi acur kaldı turşuluk hıyar.
Beyinde kötü huylu kanser.
Ölü olacaktı sen ziyaretine gelmeseydin az evvel...
Ümit ALPHAN//Olmadı Hıyar//