Evet evet herşeyimi, hatta
Düşlerimi bile verebilirdim sana.
İstediğin an gözlerimden okurdun sevgiyi,
sevgimi inan.
Kağıdın olurdu yüreğim,
Sen yazmaktan yoruluncaya kadar.
Beraber öğrenirdik aşkı,
hoşumuza giderdi,
unutur,
tekrar öğrenirdik.
Beraber korkuturduk korkuları hınzırca.
Arasıra kavga bile ederdik yalancıktan,
Ne güzel olurdu barışmak yeniden,
sevecen bir bakışla.
Olmadı; olamazdı da.
Bitti başlamadan.
Şimdi - atladığım kör kuyudan
başımı kaldırdım yukarı
ve gördüm ki;
“Aslında karanlık da yok
ben istemezsem.”
Gözlerimi biraz aralamak yetiyor.
Ali KarakuşKayıt Tarihi : 17.5.2006 16:15:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!