Olmadı Şiiri - Bilal Karaman

Olmadı Niceleri geldi, nicesin geçti Kırılan gönlümü alan olmadı Gönülden sunduğum ömrümden içti Akşamdan sabaha kalan olmadı Beni benden alan nasıl şeydi ki Aşk bende olmasa canan neydi ki Hatasıyla sevdim neye değdi ki Yollarımda yoldaş olan olmadı Şu yaralı sinem dostluğun yurdu Kime güvendiysem derinden vurdu Kalbime gömdüğüm kıpraştı durdu Anılar silinip yalan olmadı Kıymetlim dediğim bozdu tadımı Suskunluğum bastı iç feryadımı Bir semtin adı mı, park ın adı mı Vefa neydi sordum, bilen olmadı Umudu umuda ekledim durdum Vebali felege yükledim durdum Ayak seslerini bekledim durdum Dönüp de kapımı çalan olmadı Yarensiz günlerim, külliyen zarar Yıllar devrildikçe endişem azar Canına yandığım, bu dünya pazar Çiğnenip ezdildim alan olmadı Dilimde sessizlik, ruhumda nida Bilal-i boğdular bir bardak su da Kefensiz tabutsuz kaldım ortada Saf tutup namazım kılan olmadı... Bilal Karaman (Bilal-İ)