Deli gönlüm hep dost bildi elleri
Şimdi laldır konuşmuyor dilleri
Sevda bahçesinde gonca gülleri
Yetiştirdim bana deren olmadı
Ben yaşarken göze aldım ölümü
Üst üste yaşadım derdi zulümü
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta