Olmadı Şiiri - Barış Korkmaz

Yandık kara kışta zemheride,buz tuttuk orakta harmanda,
Güneşlerde üşüdük,kavrulduk ayazlarda.
Tek sermayemiz samimiyet sevgimizdi,
Seyyah olup gezdik şu alemde,ona da bir alıcı bulamadık.
Neler geldi baştan neler geçti,döküldü dişler ağardı sakallar.
Sel oldu aktı gözlerden yaşlar,ne bir mendil ne silen bulamadık.
Ne kendimize yanaştık,ne kendimizden kaçtık kurtulduk.
Açtık gönül bağrımızı sonuna kadar,bir giren bulamadık.
Her yerde gıybet, dedikodu, fitne, fücur, fesatlık.
Yetim,öksüz,garib,yoksul,aç,kimsesizler ise satılık.
Görüp geçtikte,bir el verip tutamadık ,merhem olamadık.
Bu mudur insanlık,bu mudur müslümanlık, olmadı.
Boşa koyduk dolmadı,doluya koyduk almadı.
Geçti saatler,günler,geceler,aylar,yıllar,mevsimler,
Nice emekler cefalar,türlü çileler,
Bilen,gören,duyan,hisseden,anlayan olmadı...
Sustuk olmadı,konuştuk,söyledik bilen olmadı.
Gösterdik ne bir gören,ne işiten bulamadık.
Muhabbetle şöyle içten samimi bir selam verip,
Halin,keyfin nicedir diye sual eden olmadı...
Ettik mi bilmem,nefsimizden başkasına eziyet.
Her türlü insandan gördük türlü meşakkat,
Adem oğludur olur, hata, kusur kullara mahsustur,
Hoş gördük,bağışladık,affettik,sineye sardık olmadı...
Koyun olduk kuzu olduk,ovada dağda çoban olduk.
Dalda tomurcuk,çiçekte öz,petekte bal olduk,
Gördük girdik çıktık; nice grup,fırka,hırka,parti,cemaat,
Kendimizi bir rahatta kolayda, kurtulmuş bulamadık.
Yeter sus gönül artık yeter,bilip anlamayan sana ne der?
Bir sırdır bu böyle gider;el alem, yaban oldun, olmadı !
Derdimin dermanı tek sende imiş;ol tabip gelse ilacı yok imiş,
Senin kudretin her şeye kadir imiş;nihandan isteyip divan duramadık.
Yalan,sahte.aşağılık yer demiştin şu dünyaya,
Yaşadık gördükte bir ibret alamadık.
Akıp geçti zaman su misali;hatıralar daha henüz dün gibi,
Ne salih amel, ne iş işledik;en kıymetli hazineyi heba ettik olmadı...
Kaza varmış birde her kaderin üstünde,
Yollar uzun,labirent;yollar çok çapraşık,dolaşık,
Sendeledik,düştük,kalktık;yürüdük koştukta,
Ömür bitti,erişemedik bir menzile olmadı...
Ham idik, yanıp pişemedik ; insanı kamilin izinden gidemedik,
Sıdk ihlas ile sıyrılıp şu benlikten bir Allah;diyemedik olmadı.
Söylerim sözü özüme,kimseler alınmasın üzerine,
Dile gelmez halim, anlatılmaz yirmi dokuz harf ile
O Rasulü zişanın kapısının eşiğine;yüz sürmedik,süremedik,olmadı.
Gamlanma gönül;dert, tasa, keder, etme eyleme;
Mevla kerimdir bak gör hele sabreyle,
Müslüman müminsin sen,hem daim şükreyle.
Bu da hoş bir teselli miydi şu kör nefse?
Bilemedik, olmadı;olmuyor,olamıyor,olmadı...