Olmadı Şiiri - Nazmi Gökdogan

Diyarı gurbette ettiler mahpus.
Karardı her taraf duman ile pus.
Yatınca yatağa çöküyor kabus.
Rüyamı hayıra yoran olmadı...

Yıllardır hasretim tatlar eline
Mecnun diye düşürdüler dile.
Öldü mü kaldı mı nasıldır diye?
Gelip şu halimi soran olmadı...

Garip bülbül gibi ah ettim durdum.
Ağladım dövündüm sineme vurdum.
Gülmedi şu yüzüm,bitmedi derdim.
Sızlayan yaramı saran olmadı...

Yalnızım dünyada çektim hep çile.
Kaçmak mümkün değil gayrı nafile.
Ses verdim kimseler duymadı bile.
Ne etsem farkıma varan olmadı...

Hayat dedikleri zaten bir oyun.
Beni uysal görüp sandılar koyun.
Boyun eğermiydim kimseye boyun.
Hep ardımda dimdik duran olmadı...

Böyle gelmiş gayrı hep böyle gider.
Kimsesiz bir kulum bitmez ki keder.
Yaşamaktan bıktım oldum derbeder.
Perişan halimi gören olmadı...

Yeter bu gözlerden dökülen yaş’a
Bunca dertler beni çevirdi taşa.
Söyledim söyledim hep gitti boşa.
Sözlerime kulak veren olmadı...

Azimet’im bıktım her gelen vurur.
Yer ile bir oldum kalmadı gurur.
Bağrımda ki yara kanayıp durur.
Yarama bir merhem süren olmadı...