Olmadı Şiiri - Muhittin Alaca

Aşk-ı pervaneydim, izini sürdüm,
Kalkıp yâd ellere göçtüm olmadı.
Sevgimi damıtıp, özünü verdim,
Uğruna çölleri geçtim olmadı.

Kırdım kalemimi, yazdım boşuna,
Yordum yüreğimi, üzdüm boşuna,
Derdim her rengini, dizdim boşuna;
Başına gülleri saçtım olmadı.

Gelişi, yakışı, nazına kandım,
Telaşı, bakışı, gözüne kandım,
Gülüşü, şakışı, sözüne kandım,
Çıyanmış dilleri kaçtım olmadı.

Ahvalini sordum bütün kuşlara,
Çentik attım yosun tutan taşlara,
Aldırmadım gözde biten yaşlara;
Gel deyip kolları açtım olmadı.

Bağlıydı kaderim, sunam uzaktı,
Dağlıydı ciğerim, sinem ezikti,
Ağlıydı her yerim, önüm tuzaktı;
Mayınlı yolları seçtim olmadı.

Duruldu şen sesim, çil yüzüm soldu,
Köreldi hevesim, tel sazım kaldı,
Daraldı nefesim, sol sızım deldi;
Şifalı balları içtim olmadı.

Yâr vefasız çıktı, toprağım deşti,
Yıllar fena çöktü, feleğim şaştı,
Beli öne büktü, yaprağım düştü;
Budadım dalları, biçtim olmadı.

26.01.2019
Muhittin Alaca