Olmadı Şiiri - Refik Kutlu Kul Refikî

Sevdiğim kimseye yerinme diye
Gülistandan güller saldım olmadı
Benden başkasına görünme diye
Kutnu ile kumaş saldım olmadı

Gönlü yüce sevdasından zorundan
Yıllardır yanmıştım yare narından
Selam kesmiş utanırmış arından
Yar aşkına bade doldum olmadı

Bir gün gelip yarim diye sarmadı
Bir döşekte sırlarıma ermedi
Anlayıp da şu sevdamı sormadı
O yar için saçım yoldum olmadı

Gül demedim gönlü kalacak diye
El demedim benim olacak diye
Yel demedim tele değecek diye
O yar için derdim buldum olmadı

Çok yoruldum yürümekten yollarda
Çok yalvardım derman bitti kollarda
Çok ağladım mecnun gibi çöllerde
O yar için dağlar deldim olmadı

Kul Refik’im yana yana dolaştım
Yarin sitemine bende alıştım
Yer gönlünü almak için çalıştım
O yar için dertler buldum olmadı