Olmadı Şiiri - Aslı Demirel

Allanıp pullandım
Şarap rengiydim görmedin
Kendinden geçirecekken
Bir türlü yerinde durmadın

Kınalı eller mutluluğundaydı sözlerim
Yeşil arası mine mavisi
Narin muhteşemdi bakışlarımın dokunuşu
Toplayıp avucuma
Yağdırdım güzelliklerimi günlerce
Ama nafile sahipsiz durdu üstünde

Sonsuz sevgi sunacaktım
Huzur dolu saatlerle gelen
Ki ben ılık meltemdim bende kalsaydın
Kedermiş gibi kaçtın ha kaçtın

Üstelik
Gaflarını bile yıkadım
Kirpiklerimdeki ışık hüzmeleriyle
Fırtınalar aşıp
En derinden gülüşler çıkardım
Yerde sapasağlamken ayakların
Habersizce gökteydi başım
Kızıla boyandım her yeni batımla
Anlamsızlaştıkça saniyeler
Kızılcık şerbetine sarılıp
Kan tükürüşüme tanık bırakmadım

Sağnak olup ben dolaştım
Gün ortası zifiri sokaklarda
Tanındım da gurur tanımadım
Kavrulurken kaldırımlar
Kızdırılmış adımlarımda
Çarptım aklıma değenleri kısırlığa
Çoklar hep bir adım arkamdaydı
Dönmedi zaman geri
Sürgündeydi sanki sevgin
Soğudu da soğudu
Azaldıkça gül damlalarım kurudu

Oysa
Kıyımsız olmalıydı sevdalar
Ninemin masalları kadar şaşkın baktırmalıydı
Sonu hep aynı iklime açılmalı
Beden yitirirken elindekileri
Yürek dik durmalıydı

Pembeden sıyrılmalıydı bulutlar
Kızgın demirle dağlanmış gibi
Hayallerden sancı sıçramamalıydı

Ayaz eldivenler geçirip ellere
Çaresizliği tanısın diye
Pranga vurulmamalıydı bileklere
Kelam hüzünle değil
Mutlulukla çıldırmalıydı
Olmadı

Ve ben
Sabırla
Tebessümle
Belki de diyerek
Denedim denemesine de
Olmadı
Olmadı...

(13 08 2007)