Olma derken Şiiri - Abdullah Acarlar

Olma sakın olma telkinleriyle seslendiğim
Sabahlara açardım ellerimi
ıslak ve korkak
tedirgin ve ürkek
yarım yamalak konuşmalarda parçalanan cümleler
tadına varılamaz duygular içindeyim

telkinlerim ara sıra coğalır çoğaldıkça çoğalır
üşüdükçe yanar insan
bir kalemin ucundan ibaret sayarken kendimi
bir kağıt vazgeçilmez zanneder her vuslat sıla anlarında
da haklıdır da da da

dengesiz ve duyarsız görünen cümleler arasında boğuluyorum
harfler görüyorum yüzen, kaybolan eksilen biraz biraz
hayır denilen şeylere yoğunlaşmalı
kitap da okumalı elbet
fakat yinede düşerken bir kelimeden tutunacak harfler de kayıyor elimden
beyin damarlarıyla sorunlar yaşıyorum
koşan atlara yetişemiyorum
ki yazdığım şiir, diyen şairler de öldüler

Ne de olsa,ne olursa,neden olursa bir şeyler
kaç kurtar kendini kaç kurtar
bir zamanlar kaçmayalım derken kendime
kendim kaçtı benden

kendi kendine konuşunca deli
düşününce filozof
yazınca şair
dinleyince yalan
çizince ressam
konuşunca deli
kendi kendine konuşan deli ne sorduysa kendine
önemsizleştirecek kadar çok kafayı yediğimizden beri
azaldı deliler...

bu arada ben oldum galiba