Olivera Şiiri - Yıldırım Kırlılar

Nesi güzel sevdalanmanın
bilmem nesi
hep ağlayasım geliyor
bende hep böyle oluyor
nesi güzel sevdalanmanın
bilmem nesi
kibrit alevinde
mum isinde
nede güzel düşersin
yüreğime birdenbire
gölgeler can bulur
bedenler gölgelerde kaybolur
yüzüm yüzsüz kalır
yüzsüzce ağlarım
yüzsüzce öperim
sığındığım gözlerini
ayak bileklerini
arsızca severim seni
Olivera...
Bütün yüzler sana
bütün gözler bana benziyor
usulca bir mendil kanar avuçlarımda
usulca iner islerin bütün istasyonlara
başımda dal dal yaprak yaprak
koca bir yalnızlık
bakarım ardından ağlayarak
çöker şehrime karanlık
ellerim
yüzyıldır yetim
ellerimi tut
ölebilirim
sen kelebeğin kanadında rüzgarın izi
paramparça zamanlarda
duyarım sesini
ne çabuk akıp gittin
daha doğru dürüst bulamadan seni
ne çabuk kaybettim
daha doğru dürüst sevemeden seni
nesi güzel sevdalanmanın
bilmem nesi
hep ağlayasım geliyor
bende hep böyle oluyor
nesi güzel sevdalanmanın
bilmem nesi
dünden hızla uzaklaş
yavaşça yaklaş yarına
ne diye gülümsüyorsun
hadi sende ağlasana
Olivera.
YILDIRIM KIRLILAR 29.08.2019