Sahipliği olan kişinin bencil zikrine göre kişimiz sahipliği olan durumla kendisini geçmişin inşacısı gibi görür. Kişi neye göre tamah içindeydi? Kolektif yapıya; totemi manaya ve ilahi ittifaklara aykırı durum ile tamah içindeydi. El ahit zikri içinde olan kişi sahte bir çap hareketiyle mülk benim demeyle tamah içinde olacaktı. Kolektif alan bu tamaha bu El ahde direnecekti.
El ahde bağlı olanlar oluşan kolektif dirence karşı, sanal bir tutumun hilesi içinde kendinden meşruiyetle tarihsel kolektif yapıya sapıklık münkiri diyecekti! Bu El ahit içinde ahitle olanların diliydi. Kolektif alan da bunlara hariçler, kovulmuşlar, sürgün yiyenler diyecekti.
El ahit yapı geçmişe münkir münafık diyen bir aşağılama içinde oldu. Ve hem tarihsel hem inşaca olmayan bu tür tutum; tarihsel olan geçmişi değiştirip dönüştüren irade ve söylemin mana anlayışı olacaktı.
Bu durumda El iman ahdi kaynak yaptığı, enfekte ettiği sürece bir hikâyeye söyleyecekti. Köleci süreç giderek zulüm ve gözyaşı getirmişti. Kolektif hafızalı anı aktarımı içinde olan tüm kişi karşılanması olan gereksinmeler, yokluklar içinde varlıklı olanlara imrenmeye hasede vs. dönüşecekti.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta