Bazı insanlar aklın ve duygunun gelgitinde kalırlar, en çok acıyı da onlar çeker. Hata yapmaktan korktukları için yaşanmamışlıklar biriktirirler. Sanki hiç hata yapmaya hakları yokmuş gibi mantık çerçevesinde düşünürler. Sorumluluk bilinci okadar yüklenmiştirki omuzlarına kendine karşı dürstlükleri bile yeter kendini yargılamaya ve belki iyi insan doğru insan (kime göre neye göre oda muamma) mükemmel insan kusursuz ama mutsuz insan oluverirler ve gitgide dengeleri bozulur içten içe isyan ederler ve tükenirler herkesin yükünü almaktan herkesi anlamaya çalışmaktan bitap düşseler de şikayet etmezler kendini hiç düşünmezler.
Olgunlukları yorgunluğa dönüşür
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta