Olgunluk Yolu Şiiri - Neslihan Ayakta

Etrafımı kara duvarlar sardı yine,
Herkes bana bir şey sormak istiyor.
Neden bilmiyorum,
Kör bir karanlık çoktü yine heryere,
Çıkamıyorum, kaçamıyorum hiçbirşeyden.
Her seferinde gerçeklerle karşılaşıyorum
Ve günden güne daha çok korkuyorum
Aynı zamanda da olgunlaşıyorum.
Belki olgunlaşınca insan gerçeklerden daha çok korkuyor.
Çünkü gerçekleri öğrenip geleceği tahmin edebiliyor.
Ben olgunlaşmak istemiyordum.
Gerçeklerle yüzleşmekti,
Onlardan korkmak değildi benim geleceğim
Gerçekler yüzünü bana her gösterişinde
Ben kaçıyordum.
Belki de içimdeki çocuktu!
Beni kaçırıyordu ve olgunlaşmaktan uzaklaştırıyordu
Ama çok üzgünüm sanırım ben de olgunlaştım
Hem de etrafımdakilerden çok erken!
Şimdi at gözlükleri takmış
Sadece dünyanın iyi yönlerini gören,
Heryeri toz pembe zanneden biri değilim.
Ne yazık ki bende bazı gerçeklerle karşılaştım.
Şimdi ben belki bir olgun oldum
Belki de sadece bir karamsar! ...
(12.08.1997)