Olgun Başaklar Şiiri - Kadir Karakulakküçük

Yağsız çarklarda hızla döner,gönüllerin arzusu.
Çöllerde gezince hayal olur elbet,her damla su.
Tozlu fırtına gölgeleri,yürüyene kurdukça pusu.
Gönül yorgun düşer kumda,savruldukça devran.

Gönül yaylalarında yanar,kuru dalların gölgeleri.
Her yaprakta ağlayan rüzgarların dinmez öfkesi.
Bulutlarında duyulur,her damlada rahmetin sesi.
Acılarıyla yanan canların şifasıdır,aktıkça hicran.

Buz tutan öfkeler,hep sallanır soğuk saçaklarda.
Güneşin renkleriyle akar,düşerken her damlada..
Gecelerin ayazı,vefasızca gezerken rüzgarlarda.
Ağlar tüm gönüllerde,titreyerek oynadıkça boran.

Hasretin kara yağız mevsiminde hep kavrulanlar.
Olgun başakların ormanında,aşkından savrulurlar.
Toprağa düşen alın terleri gibi,acılarıyla dağılırlar.
Fırında pişen hamuru yerken,hiç sorulmaz yanan.