Olgu Şiiri - Fatos Huy

avuçlarımın içinden silindikçe kokun
gözlerim hiç susmadan konuşuyorlar...
uzak bir yerdeyim,
köklerim ağlıyor...
kalbimim duvarları,
dövünmekten acıyor...

toprak yenilerken kendini,
yüz vermiyor yaralarıma...
haykırasım var! ...
pejmurde halimden utanıyorum,
izbe şehirlerde kaybolmuşum...

sesim satır aralarına düşmüş,
son busemi savurdum,
son fırtınayla gittiler...

birgün baktığımda nadasıma,
beğenmeyeceğim beni...
salaş ve yekpare,
herşeye benzeyen,
hiçbir şey olan,
anlamsız gelecek küçük dünyam...