Ölge Tdk'da yok Şiiri - Feyz Kariha

Zehra
Canhıraş yangınlardan önce
Utanıp küçülen ellerim vardı, cılız
Cılız yani duymanın sağır kaldığı
Ben cambazıydım görmezden gelmenin
Mahalle bakkallarında, perde arkalarında
Çocukluğumla ergenliğimi keserdim

Pazar günleri sıramı beklerken şebeke suyunda
Dev şeametli yalnızlık nimeti bahşolur
Bilinmezlik prangalarıyla yüzerdim
Sessizliğim kırık bir radyo olarak öylece coşardı
Çünkü Zehra
Ben eğrelti gibi yayılan zamanda
Şehrin göbeğini bilmeden
Fezadan aşağıya
İri korkular gibi düşerdim

Kasnaktan geçirirdi iğneyi terzi
Yamasına tuz basardı büyük hayallere uzanırken tökezleyen esnaflar
Belim ağrırdı birden bire
Leş bir ağrı
Yatağa ne attığım belli değil
Sabahın tozunda, ömrümün yirmi dokuzunda
Anlatacak bir şeyi kalmamıştı
Halıdaki desenin epilogunda

Tabiatından geçerdim gecelerin
Işıklı caddelerin kör hanelerin
Közde biber tavada biber
Annem ki bir sıcak ekmek hatırası
Kalbin çatlamaya hazır zarına değer

Hey! ufak bir rüzgâr mi esti şimdi şuradan
Haritadaki bu kımıltı
Her cins bıçakla yaralanmış kadınlar mı
Toprakta öfke toprakta merhamet
Toprakta sancı toprakta bereket
Eril ağaçların eteğinde
Yüzmeyi öğrendi gölge
Ölge
Ölge..

Zehra
Ey sırt ağrısı taptaze ruhumun
Değerlenirsem insan piyasasında
Yine de tatsızlık alırsam dünya balından
Çağ atlamış ejderha gibi yangınımı unutursam
Kapısına küsüp giden kilit gibi hani
Ayırırsam sırtımdan göğsünü
Yüzü ak bir çöküştür çünkü
İnsanın bırakması kendi ellerini
innallahe meana
innallahe meana

Dur, tramvaylar da esiyor burada
Bağcılardan Kabataş’a
Turist güldü, çini devrildi
Eskimiş kilimler hoba!