Ölesiye Sevmek Şiiri - Selim Tunçbilek

Seni öylesine sevmek vardı
Gül yaprağı öper gibi/
sin emde topragın kanar,
Bulutlar yağmasa
Oysa...
Seni Öylesine sevmek vardı.

Dardı,
Sen olmasan dünya
Başıma zin
dan
dı...
ve
Yağardı yüreğime
salkım salkım
Yaza akşamları
kadardı...
Hüzün.

ve
Ölüm vardı
Gündüzüm,
Seni öylesine sevmek vardı.

Seni öylesine sevmek vardı.
ve
Bulutlar gözlerine
Kanardı...
Issız nağmeler gibi
Gökyüzünden dökülüp
Sınardı...
ve
Işık damla damla
Gül Yapragına
Konardı.

Yar gözleri yardı,
O yardan beni atardı
ve
sevda bedenime dolardı.

Seni ölesiye sevmek vardı.