Ben senin imkansızlıklarını sevdim.
BİLİYORUM Kİ ASLA GELEMİYECEĞİM,
VE GÖREMİYECEĞİM YÜZÜNÜ SEVDİM.
SANA DOKUNAMIYACAĞIMI BİLEREK,
SENİ SEVDİM ÖLESİYE SEVDİM.
BEN SENİN MERCEĞE VURAN
GÖRÜNTÜNÜ SEVDİM.
BİLİYORUM Kİ SANA KAVUŞMAK
SİSLİ BİR HAVADA YOLUNU ARAMAK GİBİ
AMA VARSIN OLSUN
BEN SENİ SİSLİ HAVADA ARAMAYI SEVDİM.
ÖYLECE BAKIYORUM RESMİNE,
HÜZÜN DOLU GÖZLERİMDE
HÜZÜN DOLU GÖZLERİNE BAKIYORUM.
BEN SENİ BİR ANLIK DEĞİL
BİR YAŞAMLIK SEVDİM.
BİLİYORUM Kİ OLMUYACAK,
OLMAZLARIN İÇİNDE AÇAN
KARDELENLER GİBİ İÇİMDE SEVGİN.
BEN SENİN BELKİ DE EN ÇOK
OLMAZLARINI SEVDİM,
AMA ÖLESİYE SEVDİM....
MELANKOLİ........
Gürsel PalKayıt Tarihi : 1.2.2007 20:26:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!