Ölümün ürkütücü bir
Mechul olduğunu biliyorduk,
Lakin;
Dipsiz bir uçurum,
Ölesiye özlemek olduğunu
Bilemezdik...
Toprağın delice yarıldığı
Gündü gittiğin gün
Sonsuzluğa.
Ruhlarımızdaki bu özlem
Depremiyle sarsarak...
Biz öksüz,yetim onurlar!
Beşparmağın koynunda,
Serçe yürekler çırpınışlarda...
Barış güvercinleri
Sonsuz yolculuğunda...
Sensiz dört koca yıl,
Kurumuş otlar bürümüş
O mezarda,sabahlar
Yüreklerimiz.
Akrabalar dünyalığında,
Dürüstlük,derin hasretinde,
Sana babam!
Neslin sürmekte
Gururla,yıldızlarla...
Kayıt Tarihi : 9.8.2006 13:12:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Ölüm yıldönümünde,naçizane...
![Necla Nefesoglu](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/08/09/olesiye-ozlem-2.jpg)
İçim titredi..
yüreginize sağlık, sabırlar diliyorum
saygıyla
Saygılarımla.
TÜM YORUMLAR (16)