Ölesiye değil de, öylesine yaşıyoruz. Gerçekleşmesini beklediğimiz her hayalin yanında aslında gerçekleşmesini beklediğimiz nihai şey; ÖLÜM. Yatağın, yalnızlığın, kitap ve kahvenin dışında huzur veren tek şey bu. Düşünün ki uyku bile bu kadar tatlıysa, ya ölüm? İnsan istediği bir şeyden korkar mı? Korkuyor işte. ÖLÜM. Hem huzur hem korku. Bir amacımız olmadan, freni patlamış kamyon gibi seyir alıyoruz şu hayatta. Bazen biraz mutlu, biraz özgür, biraz huzurlu bazen de oldukça sıkıcı, oldukça bıktırıcı ve oldukça acı verici. Siz hiç gülerken ağladınız mı? Yüzünüzde insanları kandıracak o sahte gülücükler takınırken, içinizde bir bir boğuştuğunuz acılarınıza mağluben gözlerinizden akan birer damla yaş. Ağlamak acizlik değildir. Ağlamaktan utanmayın. "Erkekler ağlamaz" ne kadar da saçma. Erkeksek ne olmuş? Bizim kalbimiz, hislerimiz, duygularımız yok mu sanıyorsunuz? İster kadın olsun ister erkek. İnsanların çaresiz ve eşit olduğu bir durum vardır. ACI. İstisnasız acıyı benliğinde hisseden insan ağlar. Hissedin kardeşim. Hissedip ağlayın. Ağlayın ve rahatlayın.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta