Ömrümün akşamındayım
Gece ayazına gebe
Dilim susmuş, yüreğim harabe
Elim kaleme küs,kalemim satırlara
Yığılmışım bir köşeye üşüyorum
Dağlardan gelen kar soğuğu
Sarmaladığı bedenimi kesiyor
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Gecenin derinliği içinde yürek daha bir kararıp kasvet düşürmüş mısralara..
Ruhun kasvetten arınıp aydınlanması dileğiyle..
Kaleminize sağlık
Bir önceki şiir ile aynı psikolojinin yazdırdığı , aynı manzaraya değişik pencereden bir bakış gibi..
Yüreğine sağlık sevgili Adem Yıldırım ...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta