Ölesim Yok Şiiri - Ümit Gülçiçek

Hiç ölesim yok şimdi
Her gördüğüm bebekle cilveleşirken
O ikinci baharı yaşıyorken
İçimde serçe kuşlarının cıvıltısı

Hiç ölesim yok şimdi
Kendimle barışık
İçimde bir derviş huzuru
Ve dallarım olgun meyvelerle ağırken

Hiç ölesim yok şimdi
Bu son düzlükte
Oysa nasıl düşünmüşüm yirmilerinde
(Yarım bir terk edilmişlikle)
Atıvermeyi karanlık sulara kendimi

Hiç ölesim yok şimdi
Çok zenginim çok
Çoğalttığım insanlar
Ve beni çoğaltanlarım var

Hiç ölesim yok da
Ölsem de gam yemem şimdi