Ölesim Var... / 2 Şiiri - İmdat Özcan

Susuşların kuytusunda inlerken zaman
Gök çöker
Yer delinir
Akıl.../ Girdap sarmalında tutsak...

Ve susarsın ve her şey susar
Ölesim var...

Bir yangın harlanır yürekte
Cehennem kıskanır...

Dudaklarımın kıvrımında düğümlenir kelam
Gözlerimin kıskacında uykusuzluk kanar
El uzatırım şafağa puslu geceye inat
Dokunamam oyy elim yanar...

Sessizliklerindi içimde depreşen
Koynuma iliştirdiğim düşler bir bir can verir / gözlerinin sükutunda...

Bir isyan çığlıklanır beynimin orta yerinde
Zemheriye keser odamın duvarları
Ayaz sabahlar sararım yüreğime
Ve sokaklar adımlarım
Kaldırımlara bağdaş kurup sabahlarım
Ellerimde yokluğun
İç cebimde resmin...

Odam mahpus olur yüreğime / zaman gardiyan
Firariyim...
Ama gece suskun / ama gece ziyan...

Bu beden gayrı bu ruha dar
Oyy ölesim var...

19.02.2008 / Kartal