Ölesim Var Şiiri - Mözgür Özbek

ÖLESİM VAR

doğmuyor güneşim olmuyor sabah
karanlık gecelerle başbaşayım
ay perişan ben virane isyankar
yıldızları yerlere çalasım var

sen gideli düştüm meyhanelere
sarıldım içki mey şişelerine
unutmadım unutulmuyor işte
kadehlerimi bir bir kırasım var

bitti umudum bozuldu düzenim
kaptanım kaybolmuş su almış gemim
sökük dikişi çürümüş yelkenim
dalgalarda kendimi boğasım var

bir tek yudum sevgiydi istediğim
yeter kader diye baş kaldırdıgım
herkesten önce terketti sevdiğim
kalbimi paramparça edesim var

kahır ettim alnımdaki yazıma
hep dost diye sarıldım zalımlara
isyan ederim amansız yollara
kazmayla kureklerle yıkasım var

sustu konuşmaz oldu şiirlerim
kalem mızrap tutmaz oldu ellerim
kalmadı hiç bir notada düzenim
sazımın tellerini kırasım var

olunmaz sevgiye gönül bağlandı
sattık ömürü aldık ızdırabı
unutamadık gönul davasını
yureğimi yerinden sökesim var

bunca dertten sonra bıktım hayattan
katliam yapmak geliyor içimden
benim payım olmadı mutluluktan
kadere kızıp kendimi yakasım var

yakasım var gönlümü kıranları
yakasım var bedenimi ruhumu
nefret kin ihanet hainlik dolu
ruyalarda zalim hasretle dolu
düşlerime bir kurşun sıkasım var

yar dediğim zalım yarim olmadı
eşim dostum hep uzaklardan baktı
sevdan bağrıma ok gibi saplandı
ecel cana gelmeden ölesim var

M Özgür Özbek